دستمال اشک مشکی

چند قطره ای برای روزی که کسی به فریادمان نمیرسد …

پارچه دوردوزی و گلدوزی شده ای که به رنگ طلایی مزین به نام امام حسین بن علی (ع) در دست شماست، از جنس پارچه پنبه ای است و گرچه ظاهری ساده دارد اما مقامی عظیم در دنیا و قیامت خواهد داشت، چرا که گنجینه ای از اشک های عزادارن امام حسین (ع) است و میتواند شاهدی باشد بر چشم های بارانی تو …

روایاتی در مورد دستمال اشک :

امام سجاد (ع) و دستمال اشک :
وقتی محمد حنیفه برای استقبال کاروان برگشته از شام ، از مدینه خارج شد، صیحه ای بلند کشید و بی هوش شد و از اسب روی زمین افتاد. غلامش به سرعت خود را به امام زین العابدین (ع) رساند و ماجرا را به آن حضرت خبر داد. امام سجاد (ع) در حالیکه در دستش پارچه سیاهی بود و با آن اشک خود را برطرف مینمود از خیمه برون آمد و هنگامی که وقایع کربلا را برای عمویشان محمدحنیفه نقل می فرمود اشک میریخت و با همان دستمال، اشک خود را پاک مینمود.

دستمال اشک مرحوم آیت الله سیذ شهاب الدین مرعشی نجفی (ره) :

مرحوم آیت الله مرعشی نجفی (ره) نیز در فرازی از وصیت نامه شریف خود میگویند : ” سفارش میکنم دستمالی را که اشک های زیادی در رثای جدم حسین مظلوم (ع) و اهل بیت مکرم او ریخته و صورت خود را با آن پاک میکردم بر روی سینه در کفنم بگذارید.”

دستمال اشک مرحوم میرزا جواد آقا تبریزی (ره) :

فقیه مقدس، میرزای تبریزی (قدس سره) مقید بودند که دستمالی را که مخصوص گریه بر اهل بیت (علیهم السلام) بود، در روضه ها با خود حمل کنند و به ندرت این کار را فراموش میکردند. گاهی اتفاق می افتاد که مرحوم میرزا (قدس سره) بدون برنامه ریزی قبلی در مجلس روضه شرکت میکردند و به همین سبب دستمال همراهشان نبود، ولیکن ایشان در مجالسی که خبر داشتند روضه برگزار خواهد شد، دو دستمال حمل میکردند; یکی سیاه مخصوص گریه بر مصائب اهل بیت (علیهم السلام) بود و اشک های خود را با آن پارچه مخصوص پاک میکردند و دیگری دستمالی که مخصوص پاک کردن بینی و دهان مبارکشان بود. ایشان مقید بودند که اشک خود را با آن دستمال سیاه پاک کنند و همیشه می فرمودند : ” من این دستمال ها را برای قبرم میخواهم و وصیت کرده ام که دستمال ها را در قبر من جای دهند تا امانی شود برای قبر و قیامت.”